Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

impotēns (in-p-)

  • 1 impotens

    impotens, entis [st2]1 [-] impuissant, incapable, faible. [st2]2 [-] qui n'est pas maître de, incapable de. [st2]3 [-] qui n'est pas maître de soi, violent, déchaîné, effréné, immodéré; orgueilleux, insolent; cruel.    - vir impotens sui: un homme qui n'est pas maître de lui.    - impotens irae, Liv.: qui ne peut modérer sa colère.    - impotens laetitiae, Liv.: qui ne peut contenir sa joie.    - impotens rerum suarum gens, Liv.: peuple incapable de se gouverner.
    * * *
    impotens, entis [st2]1 [-] impuissant, incapable, faible. [st2]2 [-] qui n'est pas maître de, incapable de. [st2]3 [-] qui n'est pas maître de soi, violent, déchaîné, effréné, immodéré; orgueilleux, insolent; cruel.    - vir impotens sui: un homme qui n'est pas maître de lui.    - impotens irae, Liv.: qui ne peut modérer sa colère.    - impotens laetitiae, Liv.: qui ne peut contenir sa joie.    - impotens rerum suarum gens, Liv.: peuple incapable de se gouverner.
    * * *
        Impotens, pen. corr. impotentis, om. g. Fier et felon, à qui nul ne peult durer.
    \
        Impotentissimus tyrannus. Quintil. Trop puissant, Qui use de sa puissance desreigleement, et en mal.
    \
        Impotentissimus homo. Cic. Felon, Orgueilleux, Insupportable à cause de sa puissance, Qui n'est pas maistre de ses passions, Impatient.
    \
        Animus impotens. Senec. Obstiné, Opiniastre.
    \
        Impotenti esse animo. Terent. Estre soubject à ses affections.
    \
        Impotens dominatus. Cic. Insupportable, Importable.
    \
        Fortuna superba et impotens. Senec. Prosperité qui fait les hommes fiers et orgueilleux et intraictables.
    \
        Furor impotens. Senec. Effrené.
    \
        Laetitia impotenti efferri. Cic. Immoderee.
    \
        Motus animi impotentes. Cic. Desquels on n'est pas maistre.
    \
        Impotens. Terent. Qui n'ha povoir ne puissance, et est comme vaincu, Impuissant, Debile, Impotent, Insuffisant.
    \
        Impotens irae. Liu. Qui n'est pas maistre de son ire.

    Dictionarium latinogallicum > impotens

  • 2 impotens

    impŏtens ( inp-), entis, adj. [2. in-potens], powerless, impotent, weak, feeble (class.).
    I.
    In gen.
    (α).
    Absol.:

    neque homini infanti aut impotenti injuste facta conducunt,

    Cic. Fin. 1, 16, 52:

    ad opem impotentium,

    id. Mur. 28, 59; cf.

    Sall. Or. Licin.: (Juno) inulta cesserat impotens Tellure,

    Hor. C. 2, 1, 26.—
    (β).
    With gen., having no power over, not master of, unable to control:

    gens impotens rerum suarum,

    Liv. 9, 14, 5; cf.:

    equi impotentes regendi,

    id. 35, 11, 10:

    ob sitim impotentes sui,

    Curt. 4, 7:

    impotens irae,

    Liv. 29, 9, 9:

    laetitiae,

    id. 30, 42, 17:

    amoris,

    Tac. H. 4, 44:

    doloris,

    Val. Max. 4, 6, 2:

    animi,

    Curt. 8, 1 fin. al. —
    II. A.
    Of animated beings:

    mea (amica) est impotens, procax,

    Ter. Heaut. 2, 1, 15:

    victoria eos ipsos ferociores impotentioresque reddit,

    Cic. Fam. 4, 9, 3:

    impotens, iracundus, etc.,

    id. Phil. 5, 9, 24:

    homo impotentissim us, ardens odio,

    id. ib. 5, 16, 42:

    confidens, impotens, etc.,

    id. ib. 11, 7, 16:

    Marius immodicus gloriae, insatiabilis, impotens,

    Vell. 2, 11, 1:

    si contra impotentem suscepta est causa,

    Quint. 6, 1, 12:

    ferox atque impotens mulier,

    Suet. Ner. 28:

    inimici,

    id. Claud. 15:

    militibus impotens,

    violent, despotic towards the soldiers, Just. 26, 3.—
    (β).
    Poet. with inf.:

    (regina) quidlibet impotens Sperare,

    Hor. C. 1, 37, 10.—
    B.
    Of inanim. and abstr. things:

    quae effrenatio impotentis animi!

    Cic. Phil. 5, 8, 22; cf.:

    aut nullos animi motus aut non tam impotentes fuisse,

    id. Part. Or. 35, 119:

    laetitia,

    id. Tusc. 5, 7, 17:

    impotentissimus dominatus,

    id. Fam. 10, 27, 1:

    in multo impotentiorem subito rabiem accensi,

    Liv. 29, 9, 6:

    impotentissimae cogitationes (invidiae, avaritiae, etc.),

    Quint. 12, 1, 6:

    actiones,

    id. 5, 13, 21:

    superstitio (with saeva),

    Curt. 4, 10:

    postulatum,

    Liv. 7, 41, 8:

    jussa mulierum (with pervicacia),

    Tac. A. 3, 33:

    injuria,

    Liv. 38, 56, 11:

    amor,

    Cat. 35, 12:

    Aquilo,

    Hor. C. 3, 30, 3; cf.

    freta,

    Cat. 4, 18.— Hence, adv.: impŏtenter.
    1.
    (Acc. to I.) Powerlessly, weakly (very rare):

    elephantos impotentius regi,

    Liv. 27, 48, 11.— More freq., but perh. not anteAug.,
    2.
    (Acc. to II.) Passionately, violently, intemperately:

    aliquid facere,

    Quint. 1, 3, 13:

    dicere aliquid,

    id. 6, 3, 83:

    uti magna potentia,

    Sen. Ep. 42:

    flagitare divisionem agrorum divitum,

    Just. 16, 4: regnare, Auct. B. Alex. 33. — Sup.:

    quae impotentissime fecit,

    Sen. Ben. 4, 17.

    Lewis & Short latin dictionary > impotens

  • 3 impotēns (in-p-)

        impotēns (in-p-) entis, adj.    with comp. and sup, powerless, impotent, weak, feeble, helpless: homo: ad opem: (Iuno) cesserat impotens Tellure, H.: gens rerum suarum, not master of, L.: regendi (sc. equos), unable to control, L.: irae, unbridled in, L.—Without self-control, unbridled, unrestrained, headstrong, violent: alqs, T.: Aquilo, H.: victoria eos impotentiores reddit: homo impotentissimus: quidlibet impotens Sperare, H.: impotentissimus dominatus: impotentior rabies, L.

    Latin-English dictionary > impotēns (in-p-)

  • 4 impotens

    impotens impotens, entis бессильный

    Латинско-русский словарь > impotens

  • 5 impotens

    impotens impotens, entis слабый

    Латинско-русский словарь > impotens

  • 6 impotens

    impotens impotens, ntis яростный

    Латинско-русский словарь > impotens

  • 7 impotens

    impotens impotens, ntis неистовый

    Латинско-русский словарь > impotens

  • 8 impotens

    im-potēns (in-potēns), entis, Abl. ente u. entī, I) nicht mächtig, ohnmächtig, schwach, homo, Cic.: cesserat impotens tellure, Hor. – Plur. subst., impotentēs, ium, m., die Schwachen, Cic. – II) eines Ggstds. nicht mächtig, -nicht Herr, A) im allg., m. Genet., equi regendi, Liv.: suarum rerum, sich selbst nicht regieren könnend, Liv.: irae, Liv.: laetitiae, Liv.: mit Infin., quid libet sperare, vermessen hoffend, Hor. carm. 1, 37, 10. – B) prägn., unfähig, seine Leidenschaften (bes. Ehrgeiz u. Herrschsucht) zu beherrschen, leidenschaftlich, unbändig, zügellos, übermütig, herrschsüchtig, despotisch, a) eig.: homo, Cic. u.a.: animus, Ter. u. Cic.: impotens militibus, übermütig, despotisch gegen usw., Iustin.: mea (amica) est impotens, procax, Ter. heaut. 227 Fl. (Wagner petens). – victoria eos ipsos ferociores impotentioresque reddit, Cic.: homo impotentissimus, Cic. – b) übtr., v. Lebl., α) v. Konkr., rasend, wild, aquilo, Hor.: bruma, Mart.: impotentia freta, wilde Fluten, Catull. – β) v. Abstr., zügellos, übertrieben, maßlos, dominatio, Nep.: iniuria, crudelitas, rabies, Liv.: laetitia, postulatum, Cic. – in multo impotentiorem rabiem subito accensi, Liv. – impotentissimus dominatus, Cic.: impotentissima dominatio, Liv.

    lateinisch-deutsches > impotens

  • 9 impotens

    im-potēns (in-potēns), entis, Abl. ente u. entī, I) nicht mächtig, ohnmächtig, schwach, homo, Cic.: cesserat impotens tellure, Hor. – Plur. subst., impotentēs, ium, m., die Schwachen, Cic. – II) eines Ggstds. nicht mächtig, -nicht Herr, A) im allg., m. Genet., equi regendi, Liv.: suarum rerum, sich selbst nicht regieren könnend, Liv.: irae, Liv.: laetitiae, Liv.: mit Infin., quid libet sperare, vermessen hoffend, Hor. carm. 1, 37, 10. – B) prägn., unfähig, seine Leidenschaften (bes. Ehrgeiz u. Herrschsucht) zu beherrschen, leidenschaftlich, unbändig, zügellos, übermütig, herrschsüchtig, despotisch, a) eig.: homo, Cic. u.a.: animus, Ter. u. Cic.: impotens militibus, übermütig, despotisch gegen usw., Iustin.: mea (amica) est impotens, procax, Ter. heaut. 227 Fl. (Wagner petens). – victoria eos ipsos ferociores impotentioresque reddit, Cic.: homo impotentissimus, Cic. – b) übtr., v. Lebl., α) v. Konkr., rasend, wild, aquilo, Hor.: bruma, Mart.: impotentia freta, wilde Fluten, Catull. – β) v. Abstr., zügellos, übertrieben, maßlos, dominatio, Nep.: iniuria, crudelitas, rabies, Liv.: laetitia, postulatum, Cic. – in multo impotentiorem rabiem subito accensi, Liv. – impotentissimus dominatus, Cic.: impotentissima dominatio, Liv.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > impotens

  • 10 impotens

    im-potēns, entis adj.
    1) бессильный, слабый (homo infans aut i. C; ad opem impotentium C)
    2) не владеющий (чём-л.), не умеющий совладать (с чем-либо) (i. irae L)
    3) яростный, бешеный, неистовый ( Aquilo H)
    4) не знающий меры, разнузданный (dominatio Nep; i. et ferox C)
    5) неумеренный, чрезвычайный (laetitia C; injuria, crudelitas L)
    6) властолюбивый, надменный (animus, homo C etc.; superbus et i. Sen)

    Латинско-русский словарь > impotens

  • 11 impotens

    (gen.), impotentis ADJ
    powerless, impotent, wild, headstrong; having no control (over), incapable (of)

    Latin-English dictionary > impotens

  • 12 impotens

    (m = f = n), impotentis (gen.sg.)
      1) немощный, бессильный;
      2) не владеющий собой, необузданный, бурный

    Dictionary Latin-Russian new > impotens

  • 13 inpotens

    impŏtens ( inp-), entis, adj. [2. in-potens], powerless, impotent, weak, feeble (class.).
    I.
    In gen.
    (α).
    Absol.:

    neque homini infanti aut impotenti injuste facta conducunt,

    Cic. Fin. 1, 16, 52:

    ad opem impotentium,

    id. Mur. 28, 59; cf.

    Sall. Or. Licin.: (Juno) inulta cesserat impotens Tellure,

    Hor. C. 2, 1, 26.—
    (β).
    With gen., having no power over, not master of, unable to control:

    gens impotens rerum suarum,

    Liv. 9, 14, 5; cf.:

    equi impotentes regendi,

    id. 35, 11, 10:

    ob sitim impotentes sui,

    Curt. 4, 7:

    impotens irae,

    Liv. 29, 9, 9:

    laetitiae,

    id. 30, 42, 17:

    amoris,

    Tac. H. 4, 44:

    doloris,

    Val. Max. 4, 6, 2:

    animi,

    Curt. 8, 1 fin. al. —
    II. A.
    Of animated beings:

    mea (amica) est impotens, procax,

    Ter. Heaut. 2, 1, 15:

    victoria eos ipsos ferociores impotentioresque reddit,

    Cic. Fam. 4, 9, 3:

    impotens, iracundus, etc.,

    id. Phil. 5, 9, 24:

    homo impotentissim us, ardens odio,

    id. ib. 5, 16, 42:

    confidens, impotens, etc.,

    id. ib. 11, 7, 16:

    Marius immodicus gloriae, insatiabilis, impotens,

    Vell. 2, 11, 1:

    si contra impotentem suscepta est causa,

    Quint. 6, 1, 12:

    ferox atque impotens mulier,

    Suet. Ner. 28:

    inimici,

    id. Claud. 15:

    militibus impotens,

    violent, despotic towards the soldiers, Just. 26, 3.—
    (β).
    Poet. with inf.:

    (regina) quidlibet impotens Sperare,

    Hor. C. 1, 37, 10.—
    B.
    Of inanim. and abstr. things:

    quae effrenatio impotentis animi!

    Cic. Phil. 5, 8, 22; cf.:

    aut nullos animi motus aut non tam impotentes fuisse,

    id. Part. Or. 35, 119:

    laetitia,

    id. Tusc. 5, 7, 17:

    impotentissimus dominatus,

    id. Fam. 10, 27, 1:

    in multo impotentiorem subito rabiem accensi,

    Liv. 29, 9, 6:

    impotentissimae cogitationes (invidiae, avaritiae, etc.),

    Quint. 12, 1, 6:

    actiones,

    id. 5, 13, 21:

    superstitio (with saeva),

    Curt. 4, 10:

    postulatum,

    Liv. 7, 41, 8:

    jussa mulierum (with pervicacia),

    Tac. A. 3, 33:

    injuria,

    Liv. 38, 56, 11:

    amor,

    Cat. 35, 12:

    Aquilo,

    Hor. C. 3, 30, 3; cf.

    freta,

    Cat. 4, 18.— Hence, adv.: impŏtenter.
    1.
    (Acc. to I.) Powerlessly, weakly (very rare):

    elephantos impotentius regi,

    Liv. 27, 48, 11.— More freq., but perh. not anteAug.,
    2.
    (Acc. to II.) Passionately, violently, intemperately:

    aliquid facere,

    Quint. 1, 3, 13:

    dicere aliquid,

    id. 6, 3, 83:

    uti magna potentia,

    Sen. Ep. 42:

    flagitare divisionem agrorum divitum,

    Just. 16, 4: regnare, Auct. B. Alex. 33. — Sup.:

    quae impotentissime fecit,

    Sen. Ben. 4, 17.

    Lewis & Short latin dictionary > inpotens

  • 14 impotenter

    1) бессильно, слабо
    impotentius regi L — тот, которым труднее стало управлять
    2) разнузданно, чрезмерно ( uti aliquā re Sen)
    3) самовластно, деспотически ( regnare bAl)
    4) настойчиво или дерзко (flagitare aliquid Just)

    Латинско-русский словарь > impotenter

  • 15 imperiosus

    imperiōsus, a, um [ imperium ]
    1) имеющий власть, властвующий, господствующий, могущественный, сильный (populus, urbs C; dictatura L)
    i. sibi H и sui PMвладеющий собой
    2) повелительный, властный, деспотический (i. et impotens Sen; philosophus nimis i. C)

    Латинско-русский словарь > imperiosus

  • 16 impotentia

    ae f. [ impotens ]
    1) слабость, бессилие Ter
    2) необузданность, разнузданность ( animi C); страстность (i. muliebris T)
    3) властолюбие, самовластие, деспотизм (militum T; tyrannidis Just)

    Латинско-русский словарь > impotentia

  • 17 Éxegí monuméntum

    Я воздвиг памятник.
    Начало знаменитой Оды Горация (III, 30), вызвавшей в русской поэзии большое количество подражаний и переводов [см. М. П. Алексеев, Стихотворение Пушкина "Я памятник себе воздвиг..." Проблемы его изучения. - авт. ].
    Régalíque sitú pýramid(um) áltius,
    Quód non ímber edáx, non Aquil(o) ímpotens
    Ánnorúm seriés ét fuga témporum.
    Nón omnís moriár, múltaque párs mei
    Vítabít Libitín(am): úsqu(e) ego póstera
    Créscam láude recéns, dúm Capitólium
    Scándet cúm tacitá vírgine póntifex.
    Dícar, quá violéns óbstrepit Aufidus
    Régnavít populór(um), éx humilí potens
    Déduxiísse modós. Súme supérbiam
    Láuro cínge voléns, Mélpomené, comam.
    И зданий царственных превыше пирамид;
    Его ни едкий дождь, ни Аквилон полночный,
    Ни ряд бесчисленных годов не истребит.
    Нет, я не весь умру, и жизни лучшей долей
    Избегну похорон, и славный мой венец
    Все будет зеленеть, доколе в Капитолий
    С безмолвной девою верховный входит жрец.
    И скажут, что рождён, где Авфид говорливый
    Стремительно бежит, где средь безводных стран
    С престола Давн судил народ трудолюбивый,
    Что из ничтожества был славой я избран,
    За то, что первый я на голос Эолийский
    Свел песнь Италии. О Мельпомена! свей
    И лавром увенчай руно моих кудрей.
    (Перевод А. Фета)
    Один из замечательнейших памфлетов [ Цитируемый Марксом памфлет озаглавлен: "Северный кризис, или беспристрастные рассуждения о политике царя... Parva metu primo, mox se attollit in auras". Лондон, 1716. см. Fama crescit eundo . - авт. ], когда-либо написанных. С незначительными изменениями мог бы появиться в 1853 году. Содержит доказательства английского предательства. В постскриптуме анонимный автор говорит: "Льщу себя надеждой, что этот маленький исторический очерк настолько любопытен и говорит о вещах доселе столь мало известных, что я с гордостью могу считать его ценным новогодним подарком для нынешнего поколения; и грядущие поколения в течение многих лет будут воспринимать его в качестве такового, перечитывая его в день Нового года и называя его своим предостережением. Мне не хуже других пристали слова: exegi monumentum". (К. Маркс - Ф. Энгельсу, 12.II 1856.)
    Exegi monumentum.
    Я памятник себе воздвиг нерукотворный,
    К нему не зарастет народная тропа,
    Александрийского столпа.
    Нет, весь я не умру - душа в заветной лире
    - И славен буду я, доколь в подлунном мире
    Жив будет хоть один пиит.
    И назовет меня всяк сущий в ней язык,
    И гордый внук славян, и финн, и ныне дикой
    Тунгус, и друг степей калмык.
    И долго буду тем любезен я народу,
    Что чувства добрые я лирой пробуждал,
    И милость к падшим призывал.
    Веленью божию, о муза, будь послушна,
    Обиды не страшась, не требуя венца,
    Хвалу и клевету приемли равнодушно,
    И не оспоривай глупца. (А. С. Пушкин, "Я памятник себе воздвиг...".)
    В превосходном своем exegi monumentum разве не сказал он [ А. С. Пушкин ]: "я памятник себе воздвиг нерукотворный"! А чем же писал он стихи свои, как не рукою? Статуя ваятеля, картина живописца так же рукотворны, как и написанная песня поэта. (П. А. Вяземский, Старая записная книжка.)
    Итак, мой бывший начальник по министерству внутренних дел В. И. Даль приказал долго жить! Он оставил за собою след: "Толковый словарь" - и мог сказать: "Exegi monumentum". (И. С. Тургенев - П. А. Анненкову, 5.X 1872.)
    Ты виделся с Огаревым! Вот год жизни за то, чтоб его увидеть на один час; его люблю ужасно; он и она - вот куда я перенес все святое, все теплое, все верования; ими я люблю людей, ими я люблю себя. Exegi monumentum! Этого ни само всемогущество бога не отнимет у меня, это моя слава, это моя рекомендация человечеству - ее любовь и его дружба. (А. И. Герцен - Н. X. Кетчеру, 10.IX 1837.)
    Эпиграф из Горация - "exegi monumentum" - я памятник воздвиг - вполне мог бы стоять на разграфленном листе таблицы Менделеева - его периодической таблице элементов, ибо не в музейной тиши, а в руках сегодняшних исследователей - физиков и химиков, геологов и биологов - место периодической таблицы и периодического закона. (А. Иванов, Слово о гении.)
    "Exegi monumentum..." Он [ Бетховен ] воздвиг себе памятник, который с полным правом можно считать единственным в своем роде. Ибо он имеет почти такое же значение для истории немецкой мысли, как и для истории музыки. (Ромен Роллан, Бетховен. Девятая симфония.)
    Exegi monumentum...
    Камнем, сделалось горе мое,
    Вопрошаю, торжественно-траурный:
    Кто я есмь? я лишь памятник мраморный,
    Где начертано имя твое. (Юлиан Тувим, "Exegi monumentum".)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Éxegí monuméntum

  • 18 contemptus [1]

    1. contemptus, a, um, PAdi. m. Compar. u. Superl. (contemno), geringschätzig, nicht beachtenswert, der Beachtung unwert, dah. unbedeutend, ärmlich, u. nur in diesem Sinne = verächtlich, a) v. lebl. Subjj.: vita c. ac sordida, Cic.: abiecta atque c. condicio, Val. Max.: res tam humilis tamque c., Cic.: o quam res est contempta homo! Sen. – quae vox potest esse contemptior, quam Milonis Crotoniatae? Cic.: nihil contemptius neque infirmius, si sint, qui contemnant, Liv. – contemptissimae escae et potiones, Cic.: contemptissima inopia, Val. Max.: contemptissima inertia, Suet. – b) v. Pers.: homo c. et abiectus, Cic.: orator non c., Cic.: e contemptis metuendi, Tac.: alqm pro contempto habere, Suet.: se ex contempto metuendum efficere, Sall. fr. – contemptior in dies et invisior, Suet. – contemptissimi consules, Cic. – m. Abl. (durch), quo contemptior paucitate ipsā ordo (patrum) esset, Liv. – mit per u. Akk., zugl. m. Dat. (wem?), per avaritiam ac sordem contemptus exercitui invisusque, Tac. – mit ob u. Akk., ob quae non contemptior omnibus quam invisior fuit, Iustin. – m. Adv. (wo?), imperiosus intra limen atque impotens, humilis foris et tam contemptus quam contemnens, Sen.

    lateinisch-deutsches > contemptus [1]

  • 19 flatus

    flātus, ūs, m. (flo), I) das Blasen des Windes, der wehende Wind, 1) im allg., eig.: flatus etesiarum, Plin.: aurae, Lact.: aëris, Cael. Aur.: flatus secundus aurae od. ventorum, Vulg. u. Amm.: flatus secundus, Ov., Ggstz. adversus, Plin.: flatus antelucanus, ganz frühe Morgenluft, Sen. – Plur., flatus austri, Catull.: Alpini boreae, Verg.: ventorum, Sen. u. Iustin.: flatus hiberni, Verg. – im Bilde, ad id, unde aliquis flatus ostenditur, vela do, Cic.: prospero flatu fortunae uti, Cic.; vgl. is demum vir erit, cuius animum nec prospera (fortuna) flatu suo efferet, nec adversa infringet, Liv.: si (fatorum ordo) adfuisset flatu tandem secundo, Amm.: tamen superba et impotens flatu nimis fortuna magno spiritus tumidos daret, Sen. poët.; vgl. Ruhnken Rutil. Lup. 2, 13 extr. – 2) insbes., das Blasen einer Blähung, cum aliquid immundum flatu explodis, einen streichen läßt, Tert. ad ux. 2, 5. – dah. der Wind = die leise, lautlose Blähung (griech. βδέσμα, hingegen crepitus, der laute Knall, griech. πορδή), flatum crepitumque ventris emittere, Suet. Claud. 32. – II) das Blasen = das Herausstoßen des Atems, A) eig.: 1) im allg.: flatu figuratur vitrum, durch Blasen, Plin. – dah. meton.: a) der Hauch, Atem, Verg. u.a.: flatus vitae, Lebenshauch, Odem, Augustin. serm. 378. – b) die Seele, Prud. perist. 3, 169. – 2) insbes.: a) das Schnauben, equorum, Verg. u. Amm.: flatus validi, Cic. poët. – b) das Blasen auf der Flöte, das Flötenspiel, Hor. de art. poët. 205. Phaedr. 5, 7, 14. – B) übtr., die Aufgeblasenheit, das Sich-Blähen, gew. im Plur., Verg. u.a. Dicht. – / heterokl. Dat. flato, Commod. instr. 1, 12, 5; ebenso Abl. flato, Aethicus cosmogr. 3, 37. p. 24, 25 Wuttke.

    lateinisch-deutsches > flatus

  • 20 immitis

    im-mītis, e (in u. mitis), ungelinde, unmild, herb, I) eig.: uva, Hor.: raphanus, wilder, Plin.: fructus (Ggstz. fr. dulcis), Plin.: in frugibus et pomis matura dicuntur quae neque cruda et immitia sunt neque caduca atque decocta, sed tempore suo adulta maturataque, Gell. 10, 11, 3. – II) übtr., unmild, unhold, unsanft, unglimpflich = streng, hart, rauh, grausam, wild (Ggstz. mitis, placidus), a) v. Menschen u. menschlichen Dingen, asper et imm., Suet.: impotens sum, crudelis sum, immitis, Sen. rhet.: Claudius naturā immitis, Liv.: imm. et implacabilis eius viri animus, Liv.: imm. tyrannus, v. Pluto, Verg.: imm. oculi, Ov.: imm. mandata, Tac.: eo immitior, quia toleraverat, Tac. ann. 1, 20. – b) v. Tieren, lupus imm. et acer, Ov.: immitior hydro, Ov. met. 13, 804: serpens immitissimum animalium genus, Plin. 10, 207. – c) v. lebl. Subjj.: ventus, Tibull.: caelum, Plin. ep.: ara, wegen der Menschenopfer, Ov.: locus, Plin.: caedes, unmenschliches Gemetzel, Liv.: mors, der bittere (weil frühzeitige), Tibull. – Acc. neutr. adv., stridor immite rudentum sibilat, Sil. 17, 256. – Plur. subst., ut placidis coëant immitia, Hor. de art. poët. 12.

    lateinisch-deutsches > immitis

См. также в других словарях:

  • impotens — index powerless, uncontrollable Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • impotens — im|po|tens sb., en …   Dansk ordbog

  • impotens — s ( en) MED oförmåga hos man att upprätthålla erektion …   Clue 9 Svensk Ordbok

  • impotent — impotent, ente [ ɛ̃pɔtɑ̃, ɑ̃t ] adj. et n. • 1308; lat. impotens « impuissant » ♦ Qui, par une cause naturelle ou accidentelle, ne peut se mouvoir, ou ne se meut qu avec une extrême difficulté. ⇒ infirme, invalide, paralytique, perclus, podagre.… …   Encyclopédie Universelle

  • Tobacco packaging warning messages — Smoking warning on the back of a cigarette pack, in Australia Tobacco packaging warning messages are health warning messages that appear on the packaging of cigarettes and other tobacco products. They have been implemented in an effort to enhance …   Wikipedia

  • impotent — IMPOTÉNT, Ă, impotenţi, te, adj. Lipsit de vigoare; neputincios. ♦ spec. (Despre bărbaţi) Inapt pentru săvârşirea actului sexual. – Din fr. impotent, lat. impotens, ntis. Trimis de gall, 13.09.2007. Sursa: DEX 98  Impotent ≠ potent, vânjos,… …   Dicționar Român

  • ИМПОТЕНТ — неспособный к совокуплению с женщиной вследствие полового бессилия. Полный словарь иностранных слов, вошедших в употребление в русском языке. Попов М., 1907. импотент (лат. impotens (impotentis) бессильный) тот, кто страдает импотенцией. Новый… …   Словарь иностранных слов русского языка

  • impotent — beischlafsunfähig * * * im|po|tent [ ɪmpotɛnt] <Adj.>: /Ggs. potent/: a) (vom Mann) nicht fähig zum Geschlechtsverkehr: in der Hochzeitsnacht war er impotent. b) (vom Mann) nicht fähig, ein Kind zu zeugen: eine Verletzung hat ihn impotent… …   Universal-Lexikon

  • Michel Bellin — est un auteur français qui écrit et publie depuis une dizaine d’années. Sommaire 1 Biographie 2 Inspiration 3 Style 4 Personnalité …   Wikipédia en Français

  • impotente — ► adjetivo 1 Que no tiene potencia, fuerza o poder para hacer o resistir una cosa: ■ me siento impotente para solucionar el problema; impotente ante la adversidad. REG. PREPOSICIONAL + para, contra SINÓNIMO débil inútil ANTÓNIMO poderoso ► …   Enciclopedia Universal

  • impotente — ● impotent, impotente adjectif et nom (latin impotens, entis, impuissant) Qui est privé de l usage d un ou de plusieurs membres ou qui éprouve de grandes difficultés à se mouvoir : Vieillard impotent. ● impotent, impotente (synonymes) adjectif et …   Encyclopédie Universelle

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»